بررسی تأثیر متقابل سبک های مقابله و همودینامیک بر کیفیت زندگی بیماران قلبی- عروقی بستری در بیمارستان های علوم پزشکی مازندران

مقدمه: امروزه الگوی حاکم بر بیماری، الگوی زیستی- روانی و اجتماعی است. در این الگو انسان به عنوان موجودی چند بعدی است و هر یک از ابعاد زیستی-روانی و اجتماعی او به صورت نظام های تعاملی عمل می کنند و بر یکدیگر تأثیر می گذارند. این پژوهش به بررسی تأثیر سبک های مقابله با استرس و همودینامیک بر کیفیت زندگی بیماران قلبی- عروقی می پردازد. روش کار: روش تحقیق پس رویدادی (علیّ–مقایسه ای) بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه بیماران قلبی- عروقی بیمارستا ن های فاطمه الزهرا و نیمه شعبان و افراد سالم شهرستان ساری تشکیل می دادند. نمونه این تحقیق 232 نفر شامل تعداد 87 نفر افراد سالم، 77 نفر از بیمار قلبی- عروقی سکته ای بستری و 68 نفر بیماران قلبی غیر سکته ای بودند. یافته ها: نتایج این تحقیق نشان داد که کیفیت زندگی در بیماران قلبی، پایین تر از افراد سالم و در بیماران قلبی سکته ای، پایین تر از بیماران قلبی غیر سکته ای قرار دارد. علاوه بر این نتایج تحقیق نشان داد که متغیر همودینامیک از جمله تغییرات فشار خون و ضربان قلب در بیماران قلبی و سکته ای، قبل و بعد از آزمون یکسان نبود. نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که در تمامی مولفه های کیفیت زندگی در بین گروه های مختلف سبک های مقابله ای تفاوت معنادار مشاهده شد. همچنین در برخی از مولفه های همودینامیک، قبل و بعد از آزمون، تفاوت معناداری بین گروه های آزمودنی وجود داشت.